De laatste dag alweer van mijn worcation. Wat is het omgevlogen zeg. Wat heb ik kunnen genieten. Dankzij de ervaring van m’n vorige worcation waarin ik – achteraf – te veel met m’n “worc” bezig was geweest. Was mijn prio nu iets hoger op de “cation”. En dat is absoluut gelukt!

Vannacht heb ik gelukkig goed geslapen en kon ik op tijd naar het restaurant voor m’n ontbijt. Ik was blijkbaar voor de drukte aan, want kon om iets over 8 een tafeltje bij het raam vinden. Met een ontbijtje van American pancakes ga ik met m’n rug richting het restaurant zitten. Bewust… zodat ik meer rust kan ervaren. Als ik een tijdje later naar de koffieautomaat loop zie ik hoe druk het inmiddels is geworden. Pffff, wat een drukte, zelfs inmiddels een rij bij het buffet.

Om 9 uur loop ik terug naar m’n kamer en start nog even m’n laptop op, zodat ik m’n blog verder kan schrijven over deze worcation. M’n koffer staat al ingepakt, dus ik ga om 10:15 richting de receptie om mij uit te checken. De meeste spullen zet ik in de auto, maar m’n tas met laptop hou ik bij me, zodat ik de content van de komende tijd alvast kan gaan schrijven, maken en inplannen.

Met 2 gratis kopjes koffie – vanwege het niet laten schoonmaken van m’n kamer + niet de handdoeken laten vervangen – werk ik tot 11:45 in het hotel. Om 12:00 moet ik uiterlijk van de parkeerplaats af zijn bij het hotel en zoek met m’n mooie rode Beetle een parkeerplaats vlak bij het strand.

Ik wandel naar de strandtent waar ik vrijdag m’n worcation met een lunch startte… leuk dat de cirkel dan rond is. Ik geniet hier nogmaals van een kopje muntthee – dat was wel een beetje mijn drankje dit weekend – en een heerlijke lunch.

Voordat m’n parkeerticket af is, besluit ik toch nog ff een stukje over het strand te wandelen, met de wind mee – maar haren in m’n gezicht – en in het centrum kom ik uit bij de ijssalon… en omdat het m’n laatste dagje is van mijn worcation neem ik deze x lekker 2 bolletjes. Met m’n ijsje wandel ik naar m’n auto.

Ik merk dat ik moeite heb om in m’n auto te gaan, ik probeer het moment van wegrijden zo lang mogelijk uit te stellen. Ik heb het hier zo enorm fijn, dat ik dit moment zo lang mogelijk vast probeer te houden.

Maar m’n ijsje raakt op en ik stap ik de auto, voer m’n adres in de navigatie en rij rustig naar huis. Onderweg stop ik ff bij een tankstation voor een kopje koffie en kom rond avondeten bij onze vrienden die de kids hebben opgevangen vandaag na schooltijd.

Met een volle buik en kopje koffie fiets ik met de kids naar huis.